Het afgelopen jaar ben ik door de praktijk gedwongen dieper ingegaan op pensioenen. Ik doel dan op de juridische kant, want financieel had ik al lang een slecht gevoel bij de te gave Zwitserleven spotjes en overheidsbeloften. Allergisch ben ik voorts mijn hele leven al voor zwalkend overheidsbeleid, krakkemikkige wetgeving en wanneer politiek, vakbonden en “onze vrienden in Brussel” zich ergens mee gaan bemoeien, zoals met (juist ja, u raadt het al): pensioenen. Juridisch hebben zij van pensioenen een nog grotere puinhoop gemaakt dan verzekeraars deden.
Wie denkt uit goedwerkgeverschap zijn personeel een pensioenregeling te moeten aanbieden (of er gedwongen door cao aan mee moet doen), is wel erg naïef als hij denkt “wie goed doet, ook goed ontmoet“. De werkelijkheid is dat iedereen zich dan met hem gaat bemoeien en allerlei bureaucratische mechanismen in werking treden. Vooral voor wie eigen wensen heeft, bijvoorbeeld om goede werknemers extra te belonen, krijgt te maken met gelijkheidsmaniakken van het soort Sylvana Simons. Van de rechter heeft de ondernemer dan niets te verwachten.
Een schitterend voorbeeld (hoe triest ook!) is de ondernemer die toegaf aan een eis van de Ondernemingsraad om het pensioenstelsel te wijzigen. Dat was volgens de OR rechtvaardiger voor de gemiddelde werknemer en kostte het bedrijf niets meer. Vervolgens stapten de werknemers voor wie het slechter uitpakte naar de rechter en ja hoor: die oordeelde dat het bedrijf hen moest compenseren, ook al was de regeling namens alle werknemers door de OR afgedwongen.
Een “even leuke” was het schoonmaakbedrijf dat een vaste klus ergens over nam en dus ook het personeel van de vorige schoonmaker moest overnemen (arbeidsrechtelijk: overname van onderneming). Toen later bleek dat dit vorige bedrijf de pensioenpremies niet had afgedragen (en failliet ging), moest het nieuwe bedrijf daar voor dokken. Dat het (mede door de vakbonden gecontroleerde!) Pensioenfonds had liggen slapen, “was het risico van de werkgever”!
Het eind van het liedje is dus steevast dat het bedrijf extra moet lappen als het zich vooraf niet tienvoudig heeft ingedekt.
(Volgende week meer.)
Charles Lückers
www.luckers.nl
Charles Lückers is specialist ondernemingsrecht en financieelrecht, met een voorliefde voor alles dat het starten, groeien, overnemen en het einde van bedrijven raakt. Hij helpt aandeelhouders, bestuurders en MKB, met name tegen banken en grote bedrijven.
