Al tientallen jaren tref ik op de markt in Kerkrade op carnavalsmaandag een groep oude vrienden, die over het hele land zijn uitgezaaid. De plaatselijke carnavalsoptocht is daartoe een mooie aanleiding. Tussen alle sterke verhalen door over vroeger (we worden echt oud), valt het oog ook op de prachtige grote groepen die langs trekken. Van voetbal-tot pingpong- en breiclub heeft men zich verenigd en hard gewerkt aan allemaal eenzelfde kostuum en samen vooral heel goed oplettend hoe mooi iedereen hen vindt. De saamhorigheid spat er even hard vanaf als behoefte om te laten zien: kijk eens hoe geweldig we als groep zijn!
Een dag eerder, bij de optocht op zondag in Heerlen, zie ik daarentegen allemaal individuen die zichzelf totaal niet serieus nemen en keihard de draak met zichzelf steken. Individualiteit spat er bijna nog harder vanaf dan creativiteit en humor. Men neemt zichzelf vooral niet serieus (en zo hoort dat ook volgens mij, maar ik ben dan ook een echte Winkbuul).
Duizenden pagina’s duur onderzoek van politicologen en sociologen over het wel of niet fuseren van Heerlen en Kerkrade hadden niet geschreven hoeven worden, als ze gewoon eens met carnaval de straat op waren gegaan en Kirsjruhtsjer en Winkbule in hun meest kenmerkende habitat hadden bestudeerd. Dan hadden ze direct gezien: dat gaat nooit (goed) samen!
Dit zijn zo wat mijn laatste serieuze woorden. De komende dagen zijn dagen immers juist bedoeld om de wereld en (vooral!) jezelf niet serieus te nemen en wie dat niet met mij eens is: ga lekker naar bos, hei of………….. Kerkrade.
Charles II Lückers,
Advocaat, drie dagen buiten dienst
