De Wet Homologatie Onderhands Akkoord treedt 1 januari 2021 in werking: de WHOA.
Die wet beoogt faillissementen te voorkomen en dát juich ik heel hard toe. De wet doet dat door bedrijven in nood de mogelijkheid te bieden tot een regeling te komen met alle schuldeisers en deze te dwingen met een gedeeltelijke betaling van hun vordering genoegen te nemen. Dat noem je een dwangakkoord en is op zich voor schuldeisers niet leuk. Het is echter nog altijd leuker dan helemaal niets te krijgen, zoals in een faillissement vaak het geval is. Ook daar kan ik mij dus wel in vinden. Desondanks sta ik nog altijd niet te popelen met dit nieuwe wettelijke speeltje aan de slag te gaan.
Ik deel immers de principiële kritiek van de Tweede Kamer, namelijk dat de wet te veel geschreven is met het oog op grote bedrijven en te sterk in het voordeel is van crediteuren die toch al een zekere positie bekleden, zoals banken. Juist kleine bedrijven en crediteuren komen er bekaaid van af; de Tweede Kamer heeft dat slechts marginaal kunnen verbeteren.
Probleem is verder dat de WHOA geen enkele oplossing biedt voor de hoogste hindernis die ik elke keer weer tegen kom in mijn praktijk bij noodlijdende bedrijven: de loonkosten! Het blijft even moeilijk om werknemers snel te ontslaan. De wet helpt werkgevers ook niet bij de keuze voor de werknemers die juist in deze barre tijden nodig zijn. Vooral echter biedt de wet geen oplossing voor de vaak onbetaalbaar hoog oplopende transitievergoedingen. Kritiek daarop door de werkgeversorganisaties is door de Minister van Sociale Zaken vanuit zijn studeerkamer verworpen.
Een probleem is verder dat de voorgeschreven procedures nog al omslachtig zijn (en dus duur). Daarnaast schuilen er behoorlijk wat onduidelijkheden in de wet, die allemaal nog in de rechtspraak uitgevochten moeten worden. Dat is leuk voor het inkomen van advocaten. Elke ondernemer moet zich afvragen of hij dat ‘leergeld’ wil gaan betalen, of hij juist hier veel energie in moet steken en of het de prijs van maanden onzekerheid waard is. Zeker in het begin gaat nog menige poging mislukken en dat kost tijd en geld; en die zijn er juist in crisissituaties niet.
Deze wet valt dus op zijn best onder de categorie: in theorie goed bedoeld (vooral voor bepaalde toch al machtige partijen), maar wederom zonder oog voor de praktijk van het MKB.
Wat mij betreft blijven we met alle macht proberen de aanrollende faillissementsgolf te keren, maar daarbij verwacht ik veel meer van het ontbinden van B.V.’s of van het ‘bevriezen’ van bedrijven (en soms is het gewoonweg beter om op een golf mee te drijven…………………………….). Zie mijn volgende blogs.
Charles Lückers
Lückers BedrijfsAdvocaten
AdvoCasso
