Menig journalist en Tv-programma vult tegenwoordig de tijd met in te hakken op deurwaarders. Heel bond maakte Annemarie van Gaal het laatst door deurwaarders te degraderen tot sociale hulpverleners, met een monopolie in een bepaald rayon en sterk gericht op het helpen van mensen die te lamlendig zijn om adequaat te reageren op een betalingsherinnering (om maar te zwijgen van tijdig te betalen).
Dat gaat helemaal voorbij aan de kwaliteitsimpuls die een vrijere markt de laatste tijd heeft opgeleverd voor deurwaarders. Het miskent ook dat deurwaarders geen sociale werkers zijn, maar een wezenlijke taak vervullen in ons juridisch en financieel systeem.
Daarbij is de oplossing voor het coördinatieprobleem van mensen met teveel schulden betreft heel simpel: gewoon elke incasso in een aan de debiteur gerelateerde databank plaatsen en die inzichtelijk maken voor advocaten, deurwaarders en schuldhulpverleners. Niet zo stalinistisch als het BKR, maar gericht op ” de klant”. Hoe moeilijk kan het in 2017 zijn, zeker nu deurwaarders al begonnen zijn met het bijhouden in een register van gelegde beslagen?
Overigens roepen de deurwaarders de verkeerde kijk op hun werkzaamheden grotendeels zelf over zich af. Van nature is de deurwaarder de super officiële postbode, die gerechtelijke stukken aan mensen betekent en aan wiens stempel en handtekening eenzelfde betrouwbaarheid wordt toegekend als die van een notaris. We noemen dat de wettelijke of ambtelijke taak van een deurwaarder en dat is waarvoor het instituut in het leven is geroepen. Mede echter omdat advocaten tientallen jaren hebben liggen slapen op het gebied van incasso’s en die markt helemaal aan de deurwaarders hebben overgelaten, hebben die zich daar op gestort. Ze verdienden daar jarenlang veel meer aan dan aan hun ambtelijke taken en daar kwam voor hen dan ook de nadruk op liggen.
In weze zijn het dus echter geen incassanten, maar hoogwaardige postbodes met een notariële status. Zij hebben primair een ambtelijke taak en dat zit ook diep in hun bloed. Ze zijn stevig geschoold en houden hun vakkennis goed bij; je treft er zelden prutsers onder aan. Ze hechten enorm aan procedures en aan vastigheid. In commercieel werk zoals zakelijk incasseren maakt dat hen voor ondernemers te ambtelijk en omslachtig. Ook dat pleit er voor terug te keren naar hun kerntaak.
Als je dan beseft dat ze voor het afleveren van een dagvaarding zo’n €100,00 ontvangen, is dat ambtelijk werk een behoorlijk lucratieve bezigheid. Je zou zeggen dat ze die incasso-inkomsten dus helemaal niet nodig zouden hoeven te hebben.
Daarmee voorkomen ze ook de verkeerde beeldvorming en het onterecht toegespeeld krijgen van de zwarte Piet daar waar die toch vooral dient te liggen bij particulieren die te veel schulden maken en vervolgens de kop in het zand steken.
Een probleem echter als deurwaarders alleen nog maar ambtelijk werk zouden verrichten: in de particuliere markt nemen zij al heel wat sociale taken op zich, juist gericht op schuldhulpverlening. Wie gaat dat van hen overnemen??
Charles Lückers
www.luckers.nl / www.advocasso.nl / www.legalshares.nl
