Waarmee dan, met werken? Nee, zeker niet net nu door internet en alle nieuwe technieken het steeds meer om de inhoud gaat en steeds minder om regeltjes; ik voel me nu pas echt thuis in mijn vak! Met mijn vrouw dan? Dat al helemaal niet!
Nee, ik stop met deze column op Wij Limburg te plaatsen. Tien jaar geleden vroeg Maurice Ubags mij voor zijn toenmalig blad Zuid. Na twee jaar stapte ik bij Gerrie Coerts aan boord; die was toen net WijLimburg begonnen. Samen met Maurice Ubags en Peter Eberson hebben we dat zien groeien tot het belangrijke platform dat het nu is. Het was leuk om te doen en ik heb er een trouwe schare lezers aan overgehouden. Toch stop ik nu (Peter en Maurice bedankt en Gerrie zeker ook!). Waarom? Omdat ik geen onderdeel wil worden van het meubilair. Als zaken te makkelijk gaan, word je gemakzuchtig. Routine doodt creativiteit. Stel je bovendien voor dat je nog eens tien jaar elke morgen tegen mijn kop moet aankijken? Die wordt er ook nog eens niet mooier op!
Waar schreef ik zoal over?
Het begon met onderwerpen over banken; op het moment dat die dat nog helemaal niet gewend waren. Ik beschreef hoe banken verwerden van vertrouwde en deskundige partners naar pure geldmachines, met enge typetjes als Rijkman Groenink (en met de desastreuze gevolgen daarvan). Een storm stak op, want zo’n kritiek waren banken niet gewend. Later gaven al die (inmiddels vaak: oud-) bankmensen mij gelijk en bevestigden dat het nog veel erger was dan ik het beschreef.
Is het trouwens wel kritiek op de banken zelf? Ik denk niet helemaal: ik pleit juist voor de oude bankwaarden die onze economie honderden jaren hebben doen groeien: kapitaal leveren op basis van vertrouwen, kennis&kunde en (menselijke!) ervaring. Om bij de actualiteit te eindigen: als kaal internetbedrijf kunnen banken straks helemaal niet op tegen de Amazons c.s. van deze wereld (zeker niet nadat alle ervaren bankmensen op de vuilnishoop zijn gegooid).
Ik schreef ook over oogklepperige ambtenaren en bange burgemeesters, die winkelcentra sloopten, carnavalsoptochten afgelasten en tunnels sloten, vanwege een verzakkend pilaartje, 1% kans op een ongeluk of een defect cameraatje in de tunnel. Ik schreef over inhalige accountants en advocaten (natuurlijk niet hier, maar ver weg op de Zuid As………?!?), over advocaten die problemen opblazen om er zelf aan te verdienen (dat in ieder geval ook hier), over schrapende deurwaarders en incassobureaus, over slapende notarissen, over gemakzuchtige journalisten die aan vonnisfetisjisme lijden en zo voort. Ik heb er vrienden door verloren, maar nog meer door terug gekregen: iedereen vond de kritiek voor hem zelf immers niet terecht, maar wel voor zijn collega’s…………!
Lang schreef ik over alle ellende in het bedrijfsleven; natuurlijk niet vreemd voor een advocaat die vooral bezig is met faillissementen, het saneren van bedrijven en hun gevechten tegen banken en crediteuren. Ook niet gek voor iemand die met AdvoCasso een eigen B2B-incassobureau had in de crisistijd. Het was cateraar Jos van Melick die mij jaren geleden bij een goed glas sauvignon blanc en een superb visje in Lille liet weten, dat al die negativiteit hem de keel uithing. Gelijk had hij. Bedankt Jos: ook een columnist heeft correcties nodig en soms hard.
Het voelt in ieder geval stukken fijner om nu te kunnen schrijven over succesvolle bedrijven en over inspirerende omgevingen van Aken (TH en veel hoog innovatieve bedrijven) tot Eindhoven (Strijp-S en High Tech Campus) en daartussen in de Brightlands Campussen (zeker de Smart Services in Heerlen vanwege mijn interesse voor blockchain, data en kunstmatige intelligentie) enz. Inmiddels ben ik zelfs weer trots op Heerlen, na jaren sociale en economische woestenij: ik steun in ieder geval van harte het stoppen met jammeren over de mijnsluiting en de omslag naar de nieuwe economie, de samenwerking van overheid en bedrijven, het stimuleren van startups, urban e.d. Nu nog hopen dat de overheid begrijpt dat nieuwe dingen ook wel eens mis gaan en eens leert betrouwbaar te worden (oh ja: die was ik vergeten!). Voor de overheid geldt immers het zelfde als voor elke ondernemer: eerst dromen, dan denken, durven, doen en (uiteindelijk vooral)……………doorzetten!
Een mooi uiteinde en een nog veel creatiever en bloeiender 2018 gewenst!
Charles Lückers
