Met carnaval leer je karakters kennen. Zo zie je in de optocht van Kerkrade hoe men daar allemaal in grote groepen bij elkaar kruipt om uit te durven stralen: “kijk ons eens mooi zijn met z’n allen”. In Maastricht zie je die behoefte om te pronken nog veel sterker, maar dan juist individueel en (we moeten het toegeven) vaak heel creatief.
In Heerlen zie je vooral solo deelnemers en kleine groepen die niet pronken, maar juist de draak met zichzelf steken. Niet voor niets noemt de plaatselijke carnavalsvereniging zich de Winkbülle: een spotnaam die uitdrukt dat een Heerlenaar zich zelf met carnaval niet serieus neemt. Dat druist volledig in tegen de aard van Kirchroadsjer en van Sjenge. Daarom is het overigens ook idioot om Kerkradenaren en Heerlenaren in één gemeente te herindelen (graag dit allemaal doorsturen naar deputé Ger Koopmans!) of om één FC Limburg na te streven met MVV en Roda samen.
Het zou goed zijn wanneer advocaten ook allemaal eens wat meer Winkbülle bloed zouden hebben en zichzelf niet altijd zo vreselijk serieus en belangrijk zouden nemen. Te vaak nog blazen advocaten niet alleen zichzelf op, maar ook de zaken die ze behartigen. Daar wordt niemand beter van, behoudens (op korte termijn) de beurs van de advocaat.
Vandaar dus de kop van dit artikel en de boodschap, dat carnaval een prima periode is om te oefenen in nederigheid en zelfreflectie.
Fijne dagen!
Charles Lückers is specialist ondernemingsrecht en financieelrecht, met een voorliefde voor alles dat het starten, groeien, overnemen en het einde van bedrijven raakt. Hij is oud-stadsprins van de Winkbülle en u hoeft hem deze keer dus niet al te serieus te nemen, vooral niet over zijn vrienden in Maastricht en Kerkrade (wel over dat rare advocatenvolk, dat het hele jaar zich verkleedt).
