FNV protesteerde publiekelijk tegen de faillissementsaanvrage van Brema-Air. Het faillissement zou volgens FNV onnodig zijn en zou slechts dienen om van schulden en personeel af te komen.
Dat eerste is natuurlijk volslagen onzin: geen enkel bedrijf gaat vrijwillig failliet. De rechtbank beoordeelt ook zorgvuldig aan de hand van crediteuren- en debiteurenlijsten, jaarstukken en tussentijdse cijfers, of een faillissement noodzakelijk is. Mocht de rechtbank dat al nalaten, dan controleert de curator dat wel. Als de directie een bedrijf failliet zou laten gaan terwijl er nog voldoende geld was om de schulden te betalen en er vooruitzichten waren om de verliezen om te buigen in winsten, dan kan de directeur zelfs persoonlijk aansprakelijk zijn voor het gehele tekort in het faillissement. Dat kom je in de praktijk dus vrijwel nooit tegen.
De werkelijkheid is, dat een bedrijf failliet gaat wanneer de kosten gedurende langere tijd hoger zijn dan de opbrengsten. Elke directie probeert dan te snijden in de kosten, maar juist bij de hoogste kostenpost (de salarissen!) lukt dat in ons arbeidsbestel en door tegenwerking van FNV vaak niet. Zo ook bij Brema-Air, waar via ontslagrondes was geprobeerd de personeelskosten terug te brengen. FNV lag echter dwars en met succes (althans vanuit het oogpunt van FNV!?). Het gevolg is een faillissement. Het aantal medewerkers van Brema Air dat werkeloos wordt valt nog mee, maar daar moeten de klappen bij toeleveranciers en onderaannemers e.d. bijgeteld worden. Wat is dan de winst voor FNV zal een normaal mens zich afvragen, maar die vraag stellen wij ons zelf al jaren tevergeefs, zowel voor het personeel, alswel voor de schuldeisers!
Heerlen / Maastricht,
Advocasso
Esther Loffeld / Charles Lückers