Curatoren kregen op 21 juli 2013 op deze site er van langs door de koper van de Free Record Shop: het had hem allemaal te lang geduurd en dat kwam volgens hem “omdat curatoren alleen maar zoveel mogelijk willen verdienen en daarom alles rekken”. Het hele verdienmodel van de curatoren zou volgens hem gebaseerd zijn op het zo lang mogelijk rekken van een faillissement.
Het lijkt er inderdaad op dat de curatoren in dat faillissement wat lang de tijd hebben genomen om tot een zo hoog mogelijke verkoopopbrengst te komen. Het is echter onzin dat een curator meer zou verdienen wanneer hij een faillissement rekt. Dat betekent alleen maar dat hij het zelfde werk in een langere tijdsspanne verricht; daarmee wordt het niet méér declarabel werk! Sterker nog: hoe sneller een curator een faillissement afwikkelt, des te eerder krijgt hij ook weer een nieuw faillissement van de rechtbank. Bovendien hanteren de rechtbanken de snelheid van afwikkeling als een kwaliteitstoets van de curator. Ook op die manier is dat weer van belang voor de faillissementen die een curator krijgt toegewezen. Des te sneller de curator een deal rond heeft, des te sneller hij ook zelf zeker weet dat hij zijn werkzaamheden vergoed krijgt. Enzovoort.
Daags na het faillissement van Free Record Shop werd al een bod uitgebracht door de uiteindelijke koper. De curatoren hebben echter eerst geprobeerd elders een hoger bod te krijgen. Zouden ze dat niet hebben gedaan en direct dat eerste bod hebben aanvaard, dan was er een heel ander kritiek gekomen door mogelijke geïnteresseerden en wel: “dat de curatoren veel te snel hadden gehandeld en dat de anderen geen kans hadden gekregen en dat de curatoren aansprakelijk daarvoor waren” enzovoort enzovoort!
Leuk vak, curator!
mr Charles Lückers
Lückers Bedrijfsadvocaten
Heerlen / Maastricht
