Er zijn weer verkiezingen geweest en dus gaat het overheidsbeleid weer wijzigen. Jammer, maar dat is nu eenmaal het gevolg van ons stelsel. Helaas blijft wijzigend beleid niet beperkt tot nieuwe regeringen . Ook zonder dat wil een ruime meerderheid van de partijen onze banken opeens een poot van zo’n half miljard uitdraaien.
Voor dit verhaal gaan we even terug naar 2014. De politiek wilde (toen, maar nu nog steeds) dat banken stabieler werden en hun eigen vermogen verder opkrikten. Dat kon toen bereikt worden door het uitgeven van converteerbare obligaties, zogenaamde coco’s. Dat klinkt exotisch en dat is het ook: mooi, maar voor de gewone man te gevaarlijk. Ook voor beleggers moesten die kokosnoten beter te kraken zijn en dus kwam er een fiscale aftrek. Dat maakt het hele plan succesvol: de banken en met name Rabobank zijn daardoor erin geslaagd om hun financiële buffers flink te versterken. Iedereen tevreden dus!
Wat gebeurt er echter nu? Tweeënhalf jaar later vindt de politiek dat die fiscale voordelen toch maar moeten worden afgeschaft. De banken en beleggers worden zo met een strop van een half miljard per jaar opgezadeld. In 2014 was de Tweede Kamer unaniem voor, maar al voor de verkiezingen wilde men het unaniem afschaffen, dit terwijl er niets gebeurd is dat in 2014 niet voorzienbaar was en terwijl we in deze ook op geen enkele wijze afwijken van onze omringende landen.
Ook al vind ik dat banken wat al te makkelijk eenzijdig kredieten intrekken, opslagen toepassen of rentes verhogen e.d., maar zo wispelturig en onbetrouwbaar als onze overheid zijn ze absoluut niet.
Laat dat ook eens gezegd worden.
Charles Lückers
www.luckers.nl
www.advocasso.nl
www.legalshares.nl
Charles Lückers, advocaat, is specialist ondernemingen en financieelrecht, met een voorliefde voor alles dat het starten, groeien, overnemen, financieren en het einde van bedrijven raakt.