Elk strafrechtadvocaat weet het: het zijn zelden de grote jongens die gepakt worden. Meestal is het de onhandige gelegenheidsdief of degene die niet brutaal genoeg is om zich ergens uit te bluffen. Fatsoenlijke mensen hebben nu eenmaal ook eerder last van schuldgevoel. Frans Weekers, Ricardo Offermans, Mark Verheijen: ik ken ze alle drie goed genoeg om te weten dat ze heel fatsoenlijk zijn. Ze zijn alleen alle drie te dicht bij Jos van Rey in de buurt verbleven.
We weten allemaal hoe Jos van Rey als wethouder gigantische prestaties voor Roermond leverde, maar tegelijkertijd zeer zeker ook voor zijn eigen onroerendgoedportefeuille in die zelfde stad. Je behoort als allesbepalend bestuurder ook niet één projectontwikkelaar elke vette kluif toe te werpen en daarna fikse bedragen door die projectontwikkelaar te laten betalen aan je eigen partijkas (en we weten: dat was nog lang niet alles). Desondanks is Van Rey daar een heel leven lang goed mee weg gekomen.
Weekers, Verheijen en Offermans werden door hem geholpen, maar helaas ook door zijn politieke moraal geïnfecteerd: elk succes verblindt nu eenmaal. Natuurlijk had Ricardo Offermans het beruchte telefoongesprek over zijn benoeming tot burgemeester in Roermond direct moeten afkappen, maar wie doet dat in zo’n situatie en met zo’n succesvol zwaargewicht aan de andere kant van de lijn? Offermans ging er vervolgens heel schuldbewust volledig aan onderdoor, terwijl Van Rey in die situatie zich waarschijnlijk er keihard uitgebluft zou hebben. Ook Frans Weekers had natuurlijk afstand moeten nemen van Van Rey, die op kosten van Van Pol groot reclame liet maken voor Weekers bij de laatste verkiezingen. Nadat daar politieke ophef over ontstond en Jos van Rey in een strafrechtelijk onderzoek werd betrokken, stond de ervaren Weekers opeens als staatssecretaris enorm te stuntelen in de Tweede Kamer over de toeslagenfraude. Het blijft voor mij gissen of daar inderdaad een verband lag, maar qua tijd viel het allemaal wel erg toevallig samen.
Mark Verheijen is veel te ambitieus en te slim om bewust voor enkele duizendeneuro’s te gaan frauderen en daarmee zijn politieke carrière in gevaar te brengen. Ik ben er persoonlijk ook van overtuigd dat hij het echt noodzakelijk achtte dat de bioscoop destijds niet in Velden, maar in het nieuwe centrumplan van Venlo moest komen. Ik schat hem ook niet zo brutaal in dat hij daarvoor geld heeft bedongen van Piet van Pol, ook al kreeg die dat project op wel heel gunstige voorwaarden toegeschoven. Ik denk zelfs dat Mark Verheijen normaliter uit zichzelf best wel beseft zou hebben, dat hij ook daarna niet diezelfde Van Pol moet vragen €10.000,00 in de verkiezingskas van zijn partij te storten. Dat geldt ook voor het organiseren van een VVD-feestje op kosten van de gemeenschap. Als echter je grote voorbeeld in Roermond er al tientallen jaren op die manier continu mee wegkomt, dan gaan dingen blijkbaar opeens heel normaal lijken.
En wie overleeft (tot nu toe) dit alles nu juist wel,…………………….. precies!
Charles Lückers
Charles Lückers is advocaat, gespecialiseerd in ondernemingen en instellingen, vooral daarvan het bestuur, kapitaal, financiering, jaarrekening en (bescherming tegen) faillissementen. Dit omvat met name doorstarts, bedrijfssaneringen, problemen met banken en bedrijfsovernames. Hij schrijft deze columns op persoonlijke titel en roept lezers met afwijkende of aanvullende opvattingen op te reageren op charles@luckers.nl
