De advocatuur loopt absoluut niet voorop als het gaat om toepassing van technische middelen en sociale media; dit terwijl het bij ons toch bij uitstek om communicatie draait. Zelf hang ik het principe aan, “dat het even dom is om elke nieuwe techniek direct te omarmen, als om alles wat nieuw is ver van je weg te werpen”. Ik volg dus op gepaste afstand wat de techneuten bedenken en laat eerst heel laf anderen in de onvermijdelijke valkuilen lopen. Met dat veilige principe ben ik echter binnen de advocatuur nog altijd een van de absolute koplopers als het om innovatie gaat. Soms lopen we daardoor ook nog weleens een zeperd op, maar over de hele linie levert het een aanzienlijke kwaliteits- en snelheidswinst op en zeker ook kostenreductie.
Vervelend is echter dat ik volgens de gevestigde orde in de advocatuur te ver voor de troepen uitloop. Zo werd ik laatst door -even eminente als grijsharige- vakgenoten berispt, omdat ik bepaalde zaken niet uitvoerig schriftelijk had uitgewerkt. Die constatering was op zich ook juist en past ook binnen de traditionele uitoefening van de advocatuur. Daarin is de wereld heel eenvoudig: je hebt een cliënt en daar leg je alles zo goed mogelijk schriftelijk voor vast en je hebt een tegenpartij die je zo hard mogelijk bevecht en uiteindelijk beslist de rechter toch. Degelijkheid en duidelijkheid voor alles dus! Vooral in het papieren tijdperk werkte dat best goed.
Inmiddels communiceer ik echter met mijn cliënten en de buitenwereld via niet alleen papier, e-mail en telefoon, maar ook via ons eigen digitaal cliëntenplatform, waarmee mijn klanten 24 uur per dag hun dossiers kunnen inzien en informatie kunnen aanleveren. Al te vluchtige middelen als sms en WhatsApp vermijd ik zakelijk bewust. Wel zet ik Twitter, blogs en columns op gepaste momenten in. Daarbij streef ik naar optimale (welhaast continue) bereikbaarheid en snelle respons.
De wereld is voor mij ook zeker niet verdeeld in twee kampen die elkaar bevechten: juist in wisselende samenstellingen en samenwerkingen valt het meest te bereiken. Dat betekent echter ook, dat je niet alles in beton kunt gieten en dus ook niet alles uitvoerig gaat vastleggen. In de traditionele advocatuur is alles 25% duurder en 100% trager, juist omdat men alles tot 10 decimalen achter de komma wil vastleggen. Mijns inziens vraagt de huidige maatschappij daar absoluut niet om (en zeker niet om dat extra stuk omzet dat de advocatuur zich zo over de rug van de cliënt toe eigent).
Ook het gebruik van de pers stuit binnen de advocatuur nog weleens op verzet. Zo dreigde ik een tik op de vinger van de tuchtrechter te krijgen vanwege het gebruik van internet. Men gaf toe dat het waar was wat ik zei en dat het ook een geoorloofd doel had en men oordeelde dat iedereen het had mogen zeggen, maar niet ik als advocaat…….?!?. Gelukkig is dat door de hoogste tuchtrechter op het nippertje toegestaan, maar het is toch wel schrikken hoeveel advocaten nog vinden dat alleen de klassieke procesmiddelen geoorloofd zijn.
Ik heb dit alles de laatste tijd eens rustig op me laten inwerken, maar besloten toch altijd het belang van mijn cliënten te laten blijven voorgaan boven de angst voor het nieuwe in de advocatuur. Kijken wat er van komt!
Charles Lückers
Volg mij op Twitter: @LuckersBA (vanaf vandaag twitter ik ook elke werkdag over financieel economische en soms ook juridische zaken. Voor mij een test of het lukt in 140 tekens elke dag wat zinnigs met diepgang te brengen. Ik hoor het graag van jullie!).
Charles Lückers is advocaat, gespecialiseerd in ondernemingen, vooral daarvan het bestuur, kapitaal, financiering, jaarrekening en (bescherming tegen) faillissementen. Dit omvat met name doorstarts, bedrijfssaneringen, problemen met banken en bedrijfsovernames. Hij schrijft deze columns op persoonlijke titelen roept lezers met afwijkende of aanvullende opvattingen op te reageren op Charles@luckers.nl
