Door de steeds verdere uitholling van hun dienstverlening treffen klanten bij hun bank steeds minder bekwame medewerkers, zijn die steeds moeilijker bereikbaar en nemen banken steeds sneller afscheid van hun klanten. Het wordt inmiddels bijna een standaard reactie als je bij de bank om informatie vraagt, dat “het je vrijstaat om naar een andere bank over te stappen”. Gecommuniceerd met klanten wordt nauwelijks meer door de bank. Probeer maar eens iemand bij de bank aan de lijn te krijgen die iets weet, laat staan iemand die wat mag beslissen.
Als het om een schuld gaat die al wat langer openstaat, neemt de bank zelf het initiatief en verkoopt die schuld aan daar in gespecialiseerde opkopers. Vaak blijven die anoniem en blijven ze zich presenteren als incassobureau van de bank. De banken vinden blijkbaar niet eens dat ze de klant over dat afscheid moeten informeren.
Het kwalijke is dat je ooit een krediet heb genomen bij een fatsoenlijk bedrijf, hetgeen banken toch echt nog altijd zijn, maar achter de schermen te maken hebt gekregen met een anonieme opkoper. Incassobureaus als Intrum en Vesting Finance werken daar vrolijk aan mee, voor zover ze zelf al niet de opkoper zijn of werken op provisiebasis en dus volledig belanghebbend zijn (ook dat dus zonder te melden).
Meestal hebben ze weinig betaald voor de vordering en zijn ze daarom gelukkig ook niet van plan er veel kosten aan te besteden. Ze proberen het gewoon met een dreigbrief en herhalen die enkele malen, soms jarenlang. Een inhoudelijk bezwaar tegen de schuld heeft geen zin, want dat was iets tussen de bank en de klant en het incassobureau heeft daar ook geen tijd voor: die willen alleen maar geld zien.
In de regel adviseren wij onze cliënten dan ook om helemaal niet te reageren op brieven van dat soort bureaus, ook niet op brief 2, 3, 4 en verder. Daar zit een risico in op stijgende kosten, waar tegenover staat dat in de praktijk je uiteindelijk meestal niets meer hoort.
Is dat netjes, want je had toch een schuld? Dat kan wel zijn, maar die schuld was aan de bank en onderhavig aan alle regels waar banken aan moeten voldoen en toch nog altijd met een fatsoenlijke partij. Juridisch mag een bank vorderingen verkopen (helaas), maar moreel is het niet zo fraai.
Kwalijk is daarbij dat opkopers en banken daar niets over melden aan de klant en er ook niemand bij de bank in die fase nog aanspreekbaar is voor de (ex?!) klant.
Vandaar dat ik dus ook geen wroeging heb met bovenstaand ‘advies’. Mochten we allen daar op dezelfde wijze samen in optrekken, dan komt wellicht ook snel een einde aan deze stiekeme praktijk.
Bij deze dus de oproep aan zowel banken als aan iedereen die daar een schuld aan heeft: blijf zolang mogelijk met elkaar in overleg als er (betalings-)problemen zijn en probeer er samen op een transparante en redelijke manier uit te komen. Is bij de bank niemand aanspreekbaar, ………….. jammer dan (ook voor de bank).
Charles Lückers
